การสักลายทางเหนือ

     การสักลายทางเหนือจะเรียกว่าการสักยันต์ คือการสักอักขระเลขยันต์ลงไปทางร่างกายหรือผิวหนัง โดยใช้เข็มสักแบบโบราณยาวประมาณหนึ่งศอกปลายแหลมผ่าปลายเล็กน้อยเพื่อให้หมึกซึมอยู่ที่ปลายเข็ม แล้วนำไปสักตามร่างกาย หมึกที่ใช้อาจผสมดีหมีหรือตัวยาต่าง ๆ ลงไปด้วยเพื่อเพิ่มความขลัง หรือคนที่ไม่ชอบสีก็สักน้ำมันงาเมื่อแผลหายดีจึงไม่ปรากฎลายสักให้เห็น (สักหมึกจะได้ทางกำลังใจ) ผมเคยไปสักที่ อ.ท่านหนึ่งที่บ้านในอำเภอเชียงแสน อาชวนไป น้องชายไปสักด้วย สักอักขระแปดตัวแบบน้ำมัน ตอนนั้นยังเด็กถ้าทำงานแล้วคงสักมากกว่านี้ น้าอีกคนเป็นตำรวจสักเยอะหน่อย อาผมสักหน้าอก แขน อาอีกคนเป็นทหารสักชุดเดียวกับอาที่พาไป เข้ากรุงเทพฯโดนกุ้ยแทงหลายแผลแต่ไม่เข้า อาคนนี้ต่อมามีประสบการณ์เกือบตายอีกหลายครั้ง

ภาพลายสักโบราณจากหนังสือศิลปวัฒนธรรม

     ตอนเป็นเด็ก อุ้ยดียาวเป็นไทลื้อโชว์ลายสักกางเกงขาสั้น ดำสนิทเลย น่าทึ่งมาก อ้ายมากโชว์ลายสักมังกรแขนซ้ายตัวใหญ่ ๆ พันรอบแขน (อยากมีบ้าง) ปัจจุบันสองท่านนี้เสียไปแล้วครับ ตาผมก็สักพอสมควร ยันต์ที่หน้าอกเป็นยันต์ปืนแตก เขาเล่าว่ามีการลองเขียนลงในกระดาษแล้วยิงกันเลย และปืนแตก เขาเลยสักไว้ที่หน้าอก

     แต่ตาเคยสอนว่าอย่าสักเพราะมันจะร้อน อยู่ไม่เย็น ให้ใช้เป็นพระเครื่องหรือเครื่องรางจะดีกว่า  อุ้ยตุ้ย แกก็สักเยอะสมัยหนุ่ม ๆ ฟันแทงไม่เข้า ก่อนตายเรียกตาผมให้ไปหา เพื่อจะปล่อยของออกให้ตารับไว้ ไม่งั้นจะทรมาน แต่ตาผมไม่ไป เพราะไม่อยากรับไว้ ปัจจุบัน ตาผมกับอุ้ยตุ้ยก็เสียไปแล้ว ตาผมเคยเล่าว่าถึงแม้จะมีของขลังแต่มือกับเท้าจะกันไม่ได้ สังเกตุมีดจะบาดมือเราก็จะเข้า เท้าก็เช่นกัน เพราะพ่อแม่ของเราจะพูดว่าระวังมีดจะบาดมือนะเหมือนเป็นการแช่งไว้ แต่อาที่พาไปสักก็เล่าอีกว่า อ.บางคนเก่งขนาดเอามีดมากำแล้วรูดแรง ๆ แล้วมีดไม่บาดเลย อันนี้ก็ไม่ทราบว่าเท็จจริงอย่างไร และอาผมคนที่พาไปสัก ผมเคยเห็นแกเคี้ยวแก้วโดยไม่บาดปาก

     ปัจจุบันผมไม่ได้สักเพิ่ม ส่วนหนึ่งพ่อกับแม่ไม่ชอบ ผมเองก็ยังไม่อยากสัก แต่สักสวยงามก็น่าสนอยู่ 55 ส่วนประวัติการสักนั้นหาอ่านได้ในอินเตอร์เน็ตนะครับเยอะแยะไป