ถ้าถามว่าผมชอบพระเครื่องมาตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมจำความได้ตอนอยู่ ป.3 ป.4 ในโรงเรียน (ตอนพักเที่ยง)
ผมเคยเห็นเด็กนักเรียนรุ่นพี่เอาถุงพลาสติก (ถุงร้อน) พวกนั้นเอามาเผาไฟ
โดยเอาไม้ไผ่ (เหมือนไม้เรียว) เกี่ยวปากถุง แล้วเผา
พอมันไหม้ก็เอามาหยอดที่พิมพ์ดินเหนียวที่กดเตรียมไว้ (ดินเหนียวหาจากทุ่งนา
โรงเรียนติดกับทุ่งนา บ้านนอกไงละ) รู้สึกจะเป็นพระรอด (ไม่รู้เอามาจากไหน)
ผมเห็นผมก็ชอบอยากได้บ้าง จึงเอาอย่าง
ตอนกลับมาจากโรงเรียน ผมก็รีบมาทำตามอย่าง เมื่อตาเห็นก็ดุว่าอย่าทำ
ผมก็คิดว่าเอ๊ะ ทำไมตาต้องห้ามด้วย ตาบอกว่าพระเครื่องเป็นของสูง
เขาสร้างเพื่อสืบพระศาสนา ทำแบบนี้มันบาป (ตอนนั้นผมไม่กล้าทำต่อ หลังจากที่ตาห้ามไว้)
ตาบอกว่าถ้าอยากได้เดี๋ยวตาจะให้
จึงพาผมไปเลือกพระที่ชอบมาห้อยคอ ต่อมาอยู่ ป.5 ป.6 อาผมเขาชอบสะสมพระ
ได้เจอกับเซียนจากกรุงเทพฯ มาบุกถึงบ้าน (เซียนเป็นเพื่อนของเพื่อนอาอีกที)
เขาคุยกันส่องพระกันผมก็เลยไปดูด้วยเพราะชอบ ผมยังจำได้เลยว่า เซียนคนนั้นชอบพระสมเด็จหักประมาณ 7 ชิ้นของอา (รู้ทีหลังว่าวัดเกศฯ) จึงถอดสร้อยพระในคอมา 5 องค์ ให้เลือก 2 องค์ (พร้อมสาธยายฯ
สรุปว่าจะเอาไปซ่อมแล้วใช้) อาผมเลยหยิบพระปรกชุมพล เนื้อดินของสุพรรณมา (สวยมาก)
กับอีกองค์ผมจำไม่ได้(แลกกัน)
อาผมเขาสะสมพระไว้เยอะ
แต่ปัจจุบันลูกชายเอาไปเกือบหมดแล้ว ลูกชายเขาเล่นพระ (น้องชายผม)
ผมยังเสียดายมากเลย ไหน ๆ ก็พูดถึงตอนเด็ก ๆ แล้ว มีเรื่องขำ ๆ จะเล่าให้ฟัง
เพื่อนผมชื่อไอ้บุญ มันเป็นลูกนักการฯ
จึงมีสิทธิเข้าไปข่วยเขาเก็บลำใยในโรงเรียนไปขาย มันก็เก็บไปกินไป
ส่วนพวกผมได้แต่ยืนดูกลืนน้ำลายไป สักพักมันเดินไปสะดุดคันนา
อวกแตกลำไยออกมากองเต็มพื้น พวกผมหัวเราะกันสนุกเลย
แล้วคุยกันว่ามันกินเข้าไปได้อย่างไร เยอะขนาดนั้น
สมัยผมเรียน ป.3 ป.4 มีเพื่อนอีกคนชื่อ นิคม
มันชอบแขวนพระขุนแผน 5 เหลี่ยม แล้วมีกุมารทองอยู่ข้างใต้องค์พระ เป็นพระเนื้อผงปัจจุบันคือพระปลอมนั่นแหละ
ซื้อตามงานวัดองค์ 5 บาท 10 บาท สมัยนั้น มันจะใส่โชว์นอกเสื้อ ผมเห็นแล้วเท่ห์วะ
อยากได้แต่ไม่มีตังค์ซื้อ (ไม่กล้าขอเงินแม่) ปัจจุบันได้ข่าวมันตายแล้ว
(ไปดีเถิดเพื่อน)
ก็คุยกันสนุก ๆ
นี่คือสาเหตุที่ผมชอบโพสต์เรื่องพระเครื่องนั่นเอง ขอบคุณที่ติดตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น