เมฆพัด

      เมฆพัด ดูจากพจนานุกรมแล้วเป็นคำนาม "ชื่อโลหะที่เกิดจากการเอาแร่มาหุงเข้าด้วยกัน แล้วซัดด้วยกำมะถัน มีสีดำเป็นมัน แววเป็นสีคราม, เรียกพระเครื่องที่ทำด้วยโลหะชนิดนี้ ว่า พระเมฆพัด หรือ พระเนื้อเมฆพัด." 

      หนังสือเซียนพระ 427 คอลัมพ์ปริทัศน์พระเครื่องโดย สรพล โศภิตกุล เขียนไว้ว่า สารานุกรมไทยฉบับ อุทัย สิทธุ์สาร เล่มที่ 4 หน้า 3505 ได้กล่าวถึงเมฆพัดว่า 

     "เป็นแร่ผสมชนิดหนึ่ง ซึ่งคณาจารย์ผู้สร้างประติมากรรมพระเครื่องได้คิดตำรับขึ้นผิดแผกไปจากตำรับผสมโลหะสำริดและชิน คือ ใช้เนื้อเงินซัดเข้ากับตัวยาชนิดหนึ่ง เมื่อนำมาหลอมเป็นองค์พระแล้ว เนื้อโลหะนั้นมีสีเงินเหลือบดำเป็นมันวาวไม่มีสนิมจับ มีคุณทางอยู่ยงคงกระพัน"

      และคอมลัมพ์ปริทัศน์พระเครื่องยังได้อธิบายต่อว่า ตรียัมปวาย หรือ พ.อ.พิเศษ ประจน กิตติประวัติ ผู้เขียน "เบญภาคี" อันโด่งดัง ได้เขียนถึงเมฆพัดว่า "เมฆภัสสร์ มีความหมายว่า รัศมีเข้มคล้ำของเมฆ คำว่า เมฆ ในที่นี้หมายถึง เมฆดำ และคำว่า ภัสสระ หรือ ประภัสสร หมายถึงประกายรัศมี ซึ่งเป็นลักษณะของเนื้อเมฆภัสสร์นั่นเอง ปกติเมฆภัสสร์ จะมีประกายรัศมีแวววาวและเลื่อม และวรรณะดำสนิท คล้ายสีปีกแมลงภู่แฝงไว้ซึ่งอำนาจ กฤตยะอันลึกลับต่างกับโลหะสำเร็จอื่น ๆ"

พระปิดตาหลวงปู่นาควัดห้วยจรเข้ สร้างจากเมฆพัด ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าเบญจภาคีพระปิดตาเนื้อโลหะ