ครูบาเจ้าศรีวิชัย (ตอนจบ)

     ครูบาเจ้าศรีวิชัยป่วยด้วยโรคริดสีดวงทวารหนัก หลังจากรักษาตัวมานานท่านได้กลับมาพักที่วัดบ้านปาง โรคริดสีดวงทวารของท่านเป็นรูทะลุถึงสามรู น้ำเหลืองไหลซึมตลอดเวลา และโรคปอดทำให้ไอบ่อย ๆ จนแทบไม่มีเรี่ยวแรง หายใจเหนื่อยหอบ เสียงแหบแห้ง หายใจได้ไม่เต็มปอด ทำให้ผอมเหลิอแต่หนังหุ้มกระดูก แต่ยังมีสติดีมาก ท่านสั่งให้สานุศิษย์นำเสลี่ยงหามท่านไปชมรอบบริเวณวัดแล้วออกไปนอกกำแพงโดยก่อนหน้านั้นท่านสั่งให้ปลูกกุฏิอย่างเรียบง่ายมุงหญ้าคาอยู่นอกกำแพงวัด ทิศตะวันออกเฉียงใต้ เมื่ออุ้มท่านขึ้นกุฏิแล้วก็เอาคนโทหลั่งน้ำประกาศต่อสานุศิษย์ว่าขอมอบวัดวาอารามให้อยู่ในความดูแลปกครองของคณะสงฆ์ต่อไปเถิด...สาธุ อนุโมทามิ
     แสดงให้เห็นว่าท่านมีมรณะสัญญาณและอาจหาญกล้าเผชิญหน้าต่อมรณกรรมที่จะมาถึงตัว จึงสั่งให้ช่างประจำตัวชาวจีนชื่อนายช่างหลิ่มสร้างโลงศพและปราสาทห้ายอด นายช่างหนานสิระสาเป็นผู้ประดับดอกรดน้ำลายทองรอบโลงและปราสาทห้ายอดอย่างวิจิตรสวยงาม ท่านเคยพูดถึงโรคภัยไข้เจ็บของท่านว่า "เราเป็นโรคกรรมแต่อดีตมาตามทัน คือ อดีตชาติเราก็เคยเป็นพระถือไม้เท้าปลายแหลมสามง่าม ได้ไปแทงใส่ก้นกบตัวหนึ่งเข้า กบได้รับเวทนาจึงเป็นเวรแก่กัน เวทนาของเราเดี๋ยวนี้คงไม่ต่างอะไรกันกับกบตัวนั้น ถึงอย่างไรเราก็ปลงตกแล้วไม่ให้เป็นเวรเป็นภัยแก่กันอีกต่อไป ขอให้เป็นพระโปรดโลกองค์หนึ่งในวันข้างหน้า เราจะละสังขารไปเดือนนี้แล้ว ขอให้ท่านทั้งหลายจงดูความวิปริตของท้องฟ้าไว้เป็นสัญญาณเถิด" และท่านยังย้ำอีกว่า "หากเรามรณภาพแล้วอย่าเอาซากศพของเราไว้ในเขตวัดเป็นอันขาด เพราะเป็นเขตของพระรัตนตรัยและอย่าเอาซากศพของเราไว้ด้านทิศตะวันตกของวัด" วาระสุดท้ายของพระครูบาเจ้าศรีวิชัยสะท้อนให้เห็นหัวใจอันเปี่ยมด้วยความเสียสละ ปล่อยวางไม่ยึดติด ถือเป็นสุดยอดของพรหมจรรย์ คือนิ่งและสงบอย่างน่าเทิดทูนสมกับเป็นบุญเขตเนื้อนาบุญอันประเสริฐ
     ครูบาเจ้าศรีวิชัยถึงแก่มรณภาพเมื่อเวลาเที่ยงคืนห้านาทีสามสิบวินาที ตรงกับวันอังคารที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2481 ปีขาล รวมสิริอายุ 60 ปี 9 เดือน 8 วัน 
     ที่ผมกฤษฎา นำมาเสนอนี้เป็นประวัติเพียงส่วนน้อยมาก ๆ ของพระครูบาเจ้าศรีวิชัยเท่านั้น ยังมีเนื้อหาดี ๆ เกี่ยวกับท่านอีกเป็นจำนวนมากครับ ท่านใดสนใจลองไปศึกษาค้นคว้าเอานะครับ

จากหนังสือมหัศจรรย์พระครูเจ้าศรีวิชัย โดยภิกษุ อานันท์ พุทธธัมโม