บัญชรพระเกจิ 29 03 63

หลวงพ่อโสก วัดปากคลองบางครก เพชรบุรี

ขอบคุณภาพจาก คเณศ์พร มาณ.ที่นี้

บัญชรของขลัง 29 03 63

ตะปูสังฆวานร

พระขรรค์โสฬส

ขอบคุณที่มาเจ้าของภาพซึ่งผมไม่ได้บันทึกไว้มา ณ. ที่นี้ด้วยครับ

บัญชรพระเครื่อง 24 03 63

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ จากหนังสือคเณศ์พรฉบับที่ 6 ขอบคุณมา ณ. ที่นี้ครับ

ด้านหน้า

ด้านหลัง

เทวดาเจ้าขาช่วยอาตมาหน่อย

      

พ่อท่านจีดวัดถ้ำเขาพลู อ.ปะทิว จ.ชุมพร ขอบคุณภาพจาก เว็บอิทธิปาฏิหาริย์พระเครื่อง

     ศิษย์ของพ่อท่านจีดวัดถ้ำเขาพลูกำลังเดินตามหลวงพ่อจีดวัดถ้ำเขาพลู อ.ปะทิว จ.ชุมพร มากลางแดดจนเหนื่อยเมื่อยล้าเป็นที่สุด จึงร้องบอกหลวงพ่อจีดว่า

     “พักก่อนเถอะหลวงพ่อท่าน ผมเดินไปไม่ไหวแล้วมันร้อนและกระหายน้ำจนหมดแรงเดินแล้ว”

     พ่อท่านจีดหันมาดูศิษย์แล้วก็กล่าวกับศิษย์ด้วยความมีเมตตาและแฝงไว้ด้วยความไม่น่าจะเป็นไปได้ว่า

     “รีบเดินเถิด ข้าจะรีบกลับวัด มีงานอีกมากยังไม่ได้ทำ ต่อจากนี้ไปแดดจะไม่ร้อนเผาเจ้าอีกแล้ว”

     กล่าวขาดคำไม่นานก็มีเมฆเลื่อนมาปิดดวงอาทิตย์เกิดร่มเงาไปตลอดทางจนถึงประตูวัดพอเข้าเขตวัดเมฆก้อนนั้นก็ละลายหายไปสมกับคำพ่อท่านกล่าวไว้ทุกประการ

     อีกครั้งหนึ่งศิษย์ของหลวงพ่อท่านจีดที่มีอาชีพเป็นแพทย์แผนโบราณได้เดินทางกลับมาวัดกับหลวงพ่อ แต่พอดีเกิดลมฝนมืดครึ้มมาและลมแรงมากศิษย์นั้นได้บอกกับหลวงพ่อจีดว่า

     “แวะบ้านคนก่อนเถิดพ่อท่าน ทั้งลมทั้งฝนน่ากลัวจะเปียกกันหมด”

     พ่อท่านจีดได้พาศิษย์เข้าไปอยู่ใต้ต้นมะม่วงข้างทางแล้วก็บอกกับศิษย์ว่า

     “ไม่ต้องหรอก พักตรงนี้ที่นี่ฝนไม่ตก”

     ศิษย์ไม่กล้าขัดเพราะพ่อท่านพูดคำไหนคำนั้น ทันใดฝนก็เทกระหน่ำลงมาแต่แปลกนอกปลายกิ่งต้นมะม่วงมีฝนตกอย่างหนักแต่ในร่มมะม่วงฝนไม่ตกลงมา ไม่มีกระเซ็นด้วย ฝนตกลงมาทั่วบริเวณ เว้นแต่ใต้ต้นมะม่วงที่ยังไม่มีรอยดินเปียกแม้แต่น้อยเป็นอัศจรรย์ใจ

จากหนังสือฤทธิ์อภิญญาจิตเกจิอาจารย์ โดยประเจียดคงศาสตรา

อ้ายพวกจมูกไม่ดี

   

หลวงปู่เอี่ยมวัดสะพานสูง นนทบุรี จากแอปเกจิ

      สระน้ำในวัดสะพานสูงเดิมเป็นที่เลี้ยงตะพาบวัดและข้างหน้าวัดก็เป็นเขตอภัยทานไม่มีใครกล้าจับสัตว์น้ำ แต่แล้วก็มีคนพิเรนพอที่จะจับเอาไปกิน โดยที่หลวงปู่เอี่ยมท่านไม่รู้ เขาก็เอาไปกินกันปรากฏว่าบางรายก็มีอาการถ่ายท้องกันเป็นโกลาหล บางบ้านก็อาเจียนกันแทบเป็นแทบตาย จึงไม่ค่อยจะมีใครกล้า

     มีอยู่รายหนึ่งปัจจุบันได้ล้มหายตายจากและลูกหลานได้ย้ายจากคลองพระอุดมไปแล้ว ชื่ออะไรนั้นท่านผู้เล่าก็จำมิได้เสียแล้ว กระทาชายรายนั้นชอบกินตะพาบและตะพาบก็ชุกชุมที่เขตวัดเสียด้วย ตกดึกจึงแอบมาตกได้ตะพาบไปตัวถนัดอยาก หลังจากเชือดคอตะพาบแล้วก็กรีดเชิงเลาะเอาเนื้อออกมาแกงกับมะดัน

     ด้วยความเกรงว่าจะมีอันเป็นไปจึงได้หาทางแก้เคล็ดด้วยการเอาแกงนั้นตักใส่ถ้วยเอาไว้ใส่บาตรให้หลวงปู่ฉัน เมื่อหลวงปู่เอี่ยมได้จัดสำรับสำหรับฉัน ท่านก็ตักภัตตาหารกินจนมาถึงถ้วยที่ใส่แกงตะพาบ ท่านตักขึ้นมาแล้วทำจมูกฟุดฟิดเอาขึ้นมาดมด้วยความไม่แน่ใจ พอดมกลิ่นได้เต็มที่ท่านก็วางช้อนลงนอกจานให้เด็กมายกเอาแกงถ้วยนั้นออกไปท่านได้กล่าวขึ้นมาลอย ๆ ว่า

     “แกงตะพาบที่เขาถวายมาน่ะ ใครฉันแล้ว ๆ ไปใครยังไม่ได้ฉันเอาออกไปเสีย มันเป็นตะพาบของวัดเรานี่เอง อ้ายพวกนี้มันจมูกไม่ดีจึงได้กล้าเอาของอย่างนี้มาถวายพระ”

     ครอบครัวนั้นกินแกงตะพาบเข้าไปแล้วไม่มีอาการประหลาด แต่อยู่ต่อมาไม่นานก็ป่วยเป็นริดสีดวงจมูกจนจมูกโหว่กันไปทั้งบ้านและด้วยความกลัวคำสาปของหลวงปู่เอี่ยมจึงได้พากันอพยพหลบหนีไปทำมาหากินที่อื่นเพื่อให้พ้นจากคำสาปอันอาถรรพ์นั้น แต่เรื่องราวก็ยังคงพูดถึงกันอยู่ที่คลองพระอุดมจนทุกวันนี้

จากหนังสือฤทธิ์อภิญญาจิตเกจิอาจารย์ โดยประเจียดคงศาสตรา

อย่าเพิ่งเลยท่านอันตราย

   

หลวงพ่อเนียมวัดน้อย สุพรรณบุรี จากวิกิพีเดีย

      วัดน้อยเป็นศาลาเภสัชอันยิ่งใหญ่ ใครเจ็บไข้ได้ป่วยก็มาหาหลวงพ่อเนียมเพื่อขอยา ขอน้ำมนต์ และขอให้สูญผี ดังนั้นผู้คนจึงดั้นด้นมายังวัดน้อยแม้จะไกลแสนไกลต้องเดินฝ่าทุ่งมาเป็นวัน ๆ ขี่ม้ามาครึ่งวันก็ไม่ย่อท้อ เพราะวัณโรคกับโรคฝีดาษและอหิวาต์ ตลอดจนโรคพิษสุนัขบ้านั้น มีหลวงพ่อเนียมที่รักษาได้ชะงัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคพิษสุนัขบ้านั้นหลวงพ่อเนียมได้จับสุนัขที่กำลังเป็นบ้าระยะสุดท้ายมาขังไว้แล้วรักษาจนหายเพื่อแสดงให้เห็นว่า สุนัขบ้าท่านยังรักษาหายแล้ว นับประสาอะไรกับคน

     วันหนึ่งขณะที่หลวงพ่อเนียมกำลังกวาดลานวัดอยู่ก็มีภิกษุหนุ่มสี่รูปเดินตัดทุ่งมาจนถึงวัดน้อย มาถึงก็นั่งคุกเข่าพนมมือทำความเคารพหลวงพ่อเนียมท่านก็กล่าวกับภิกษุหนุ่มสี่องค์นั้นว่า

     “จะมาขอฤกษ์สึกละซี”

“ใช่แล้วขอรับ หลวงพ่อรู้ได้อย่างไร”

     หลวงพ่อให้ฤกษ์สึกไปสามรูป อีกรูปหนึ่งจึงถามหลวงพ่อด้วยความประหลาดใจว่า

     “ไม่ให้ฤกษ์ผมหรือ แล้วผมจะสึกได้อย่างไร”

“ยังไม่มีฤกษ์เลย อย่าสึกเลย ท่านอันตราย”

     พระภิกษุทั้งสี่รูปกลับไปวัดสุวรรณภูมิ แล้วสึกตามฤกษ์ที่หลวงพ่อเนียมให้มา รูปที่สี่เห็นเพื่อนสึกก็สึกตาม เพราะคาดว่าฤกษ์ที่หลวงพ่อเนียมให้มาคงจะเป็นฤกษ์สำเร็จ จึงสึกในเช้าวันนั้นและกลับไปบ้าน ตอนค่ำกำลังกินข้าวกับบิดามารดาและพี่น้อง คู่อริเอาปืนแก็ปมายิงเข้าไปในกลุ่มที่นั่งกินข้าว ทิดสึกใหม่เจอเข้าไปเต็มหัวตายคาวงข้าวนั่นเอง

จากหนังสือฤทธิ์อภิญญาจิตเกจิอาจารย์ โดยประเจียด คงศาสตรา

คุณสมบัติที่ดีที่นักพระเครื่องควรมี(ตอนจบ)

7. เป็นผู้มีจิตสำนึกในการหวงแหนรักษาและส่งเสริมโบราณสถานโบราณวัตถุสถานที่สำคัญทางศาสนา เช่น การอนุรักษ์ โบราณวัตถุ สถานโบราณ วัตถุต่าง ๆ ไม่ส่งเสริมให้มีการทำลายโบราณวัตถุสถาน โบราณวัตถุต่าง ๆ  กล่าวคือในระยะหลัง ๆ นี้ วัดวาอารามต่าง ๆ จะถูกโจรใจบาปไปโจรกรรมงัดแงะขนย้ายพระพุทธรูป เทวรูปตลอดจนโบราณวัตถุต่าง ๆ เอามาขายให้แก่ร้านขายของเก่า สนามพระ ซึ่งพระพุทธรูปหรือโบราณวัตถุเหล่านั้นบรรพบุรุษได้สร้างสรรค์ไว้เพื่อเคารพกราบไหว้บูชาหรืออุทิศให้แก่ศาสนา แต่คนใจบาปกลับนำมาซื้อขายกัน หากซื้อขายไปกราบไหว้บูชาก็แล้วไป (แต่ก็ไม่ควรเขาสร้างไว้ให้คนทั่วไปกราบไหว้บูชา แต่ดันเอามาบูชาเป็นการส่วนตัว) เพราะยังมีส่วนดีอยู่บ้างที่นำมาบูชา หากแต่พระพุทธรูปเก่า ๆ ถูกขายให้พวกฝรั่งต่างชาติที่ชอบสะสมของเก่า และนำไปตั้งประดับบ้านเรือนไว้เฉย ๆ ไม่กราบไหว้บูชา ผลอันนี้มีแต่บาปมหันต์ ของมีไว้กราบไหว้ดันไปตั้งประดับบ้าน ผลบาปนี้ก็จะบังเกิดแก่ผู้ไปขโมยมาขาย ผู้ขาย และผู้ซื้อ เฉลี่ยกับกันไปเป็นทอด ๆ

     ดังนั้นคนดีมีคุณธรรมจึงควรที่จะมีจิตสำนึกหวงแหนรักษาโบราณ สถานที่โบราณ วัตถุอันบรรพชนของเราได้สร้างสรรค์ขึ้นมาด้วยใจที่ศรัทธาเต็มเปี่ยมเราก็จะได้ชื่อว่าเป็นผู้เจริญโดยแท้

จากหนังสือคเณศ์พร มิถุนายน 2540 โดยนิทธันต์

คุณสมบัติที่ดีที่นักพระเครื่องควรมี (ตอนที่ 5)

เหรียญหลวงพ่อเดิมวัดหนองโพจากเว็บพระเครื่องมณเฑียร

6. ละเว้นจากอบายมุขทั้งปวง สุรานารี พาธีกีฬาบัตร คืออบายมุขก่อให้เกิดความเสื่อมแก่ผู้เข้าไปเกี่ยวข้อง นับตั้งแต่สุรา ผู้ใดเสพสุราเป็นอาจิณก็จะทำให้ครองตนไม่อยู่ขาดสติยับยั้งคิดและมักจะนำพาไปสู่การกระทำความชั่วทั้งปวงนับตั้งแต่ การฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ พูดปด และประพฤติผิดในกาม คนที่กินเหล้าจนหัวราน้ำจะหาความเจริญไม่ได้เลย นารี คือผู้หญิง ผู้ใดมีภรรยาแล้วอาจจะไปติดนักร้องก็จะทำให้หมดเปลืองไปกับค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายให้นักร้อง ทำให้ครอบครัวลำบากเดือดร้อน ลูกเต้าต้องเรียนหนังสือก็อาจจะไม่มีเงินไปจ่ายค่าเล่าเรียนให้ลูก  พาธี คือการเล่นม้า (แข่งม้า) และกีฬาบัตร คือการเล่นไพ่ ล้วนแล้วแต่เป็นการพนันทั้งสิ้น และปัจจุบันนี้การพนันในรูปแบบใหม่ ๆ ก็มีเข้ามาให้ผู้ที่ชอบเล่นได้มีสนองความอยากกันมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสนุกเกอร์ บอล มวย ฯลฯ การพนันนั้นส่วนใหญ่จะมีแต่โทษมากกว่าคุณ (จะมีคุณก็แต่คนที่เชี่ยวชาญในการโกง เช่น มวยล้มต้มคนดู หรือโต้ดเถื่อนในสนามม้า) ดังจะเห็นว่าคดีอาชญากรรมที่ร้ายแรงไม่ว่าจะเป็นการปล้นธนาคาร (ของผู้เสียพนันบอล) การวางระเบิดฆ่า การฆ่าคู่พนันที่เบี้ยวจ่ายพนันบอล การฆ่าตัวตายหนีหนี้ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นผลพวงมาจากการเล่นการพนันด้วยกันทั้งสิ้น สิ่งเหล่านี้คือการพนันที่ส่วนใหญ่จะไม่ให้คุณกับใครจะเป็นโทษเสียมากกว่า ดังนั้นผู้ที่เป็นผู้เจริญจึงควรละเว้นจากอบายมุขทั้งปวง

     นอกจากนี้ จากการฟังคำบอกเล่าจากผู้รู้ผู้มีประสบการณ์มักจะกล่าวตรงกันว่าผู้ใดแขวนพระสมเด็จหรือพระเครื่องที่มีอานุภาพศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในสถานที่ ๆ ไม่บังควรเช่น ซ่องโสเภณี มักจะปรากฏว่าพระเครื่อง (ที่ศักดิ์สิทธิ์) เหล่านั้นมักจะชำรุดหรือสูญหายเสมอ หรือนักเลงพนันบางท่านชอบทีจะเสี่ยงอาราธนาพระเครื่องที่แขวนคออยู่นั้นให้ช่วยให้ตนชนะการพนันให้ได้เงินมาก ๆ แต่ผลมักจะปรากฏตรงกันข้ามคือ แพ้รูดมหาราชหัวทิ่มบ่อ แทบจะต้องแก้ผ้ากลับบ้านไปก็มี ซึ่งมีพระเครื่องของพระคณาจารย์หลายท่านด้วยกันที่มักจะเป็นเช่นนี้ แต่ผู้เขียนขอละไว้ไม่กล่าวถึงประเดี๋ยวจะกลายเป็นการเชียร์กันไปไม่เหมาะไม่ควร

จากหนังสือคเณศ์พร มิถุนายน 2540

โดยนิทธันต์ ติดตามตอนต่อไป

คุณสมบัติที่ดีที่นักพระเครื่องควรมี (ตอนที่ 4)

5. ความมีมนุษย์สัมพันธ์เป็นกันเองกับทุกคน ความมีมนุษย์สัมพันธ์จะช่วยให้ท่านเป็นคนกว้างขวางการเสาะแสวงหาความรู้ก็จะทำได้โดยไม่ยากนัก ความมีอัธยาศัยไมตรีดีกับทุก ๆ คน ทำให้ท่านเป็นที่รักของทุก ๆ คนช่วยส่งเสริมท่านไปในทางที่ดีและก้าวหน้า นอกจากนี้ท่านควรจะประพฤติปฏิบัติตนให้เป็นที่รักใคร่ของของทุก ๆ คน เช่นเคารพเชื่อฟังพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ เกื้อกูลท่านเมื่อถึงเวลาอันควรมีความรักภรรยาและบุตร ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหาย มีความกตัญญูรู้คุณต่อบิดามารดา ครูบาอาจารย์ ตลอดจนผู้มีพระคุณที่ให้ความรู้แก่เรา ตอบแทนท่านเมื่อมีโอกาสก็จะทำให้ท่านมีความเจริญก้าวหน้า ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี นอกจากนี้ควรประพฤติตนเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายเคยปฏิบัติอย่างไร (ในทางที่ดี) ก็ปฏิบัติอย่างนั้นอย่าให้บกพร่อง

จากหนังสือคเณศ์พร มิถุนายน 2540

        โดยนิทธันต์ ติดตามตอนต่อไป

บัญชรพระเกจิ 11 03 63

     ภาพหลวงพ่อแก้ว วัดพวงมาลัย สมุทรสงคราม (สมัยหนุ่ม) ขอบคุณภาพจาก ภาพพระคณาจารย์เก่า หนังสือคเณฆพรพระเครื่อง มิถุนายน 2540

หลวงพ่อแก้ววัดพวงมาลัย สมุทรสงคราม

คุณสมบัติที่ดีที่นักพระเครื่องควรมี (ตอนที่ 3)

   

พระปิดตาหลวงปู่โต๊ะพิมพ์หลังเต่าเนื้อใบลาน จากเว็บพระ

4. เป็นผู้ใคร่ใฝ่ใจในการศึกษาอยู่ตลอดเวลา มีหัวใจนักปราชญ์ที่เราเคยได้ยินกันมาแล้ว คือ สุ.จิ.ปุ.ลิ โดย สุ ย่อมาจาก สุตา คือ การฟัง ถ้าเราฟังมากเราก็จะได้ความรู้มาก จิ ย่อมาจาก จินตนา คือ การคิด เมื่อเราฟังมากเราคิดตามในสิ่งที่เราฟังเราก็จะได้เพิ่มพูนความรู้ความคิดของเราให้กว้างไกลยิ่งขึ้น ปุ ย่อมาจาก ปุจฉา ก็คือ การถาม เมื่อเราฟังเราคิดตามแล้วก่อให้เกิดความเข้าใจ หากมีปัญหาความไม่เข้าใจเราก็ไต่ถามผู้รู้ ผู้ให้ความรู้เรา ๆ ก็จะมีความเข้าใจแจ่มแจ้งแทงตลอดไม่มีข้อสงสัยอีกต่อไปก่อให้เกิดความรู้ ความคิดและแนวทางใหม่ ๆ อีกมากมาย ลิ ย่อมาจาก ลิขิต ก็คือการเขียน ๆ เป็นขั้นตอนสุดท้ายของการเรียนรู้ก่อนนำไปปฏิบัติ การฟัง การคิดตาม และการไต่ถาม เป็นสิ่งที่ช่วยเพิ่มพูนความรู้ การลิขิตหรือการเขียนก็เป็นการบันทึกกิจกรรมในการเรียนรู้เป็นตัวช่วยจำ ลำพังแต่การฟังการคิดและการถามก็จะไม่ช่วยให้เราได้จำได้ดี เพราะความรู้ความคิดใหม่ ๆ จะเข้ามาสู่กระบวนการฟังการคิดและการถามอยู่ตลอดเวลา อาจจะทำให้เราลืมเลือนไปได้ ดังนั้นการเขียนจึงช่วยจำได้ดีที่สุดของการเรียนรู้ ระยะเวลาผ่านไปเราไม่แน่ใจเราก็สามารถมาเปิดดูทบทวนได้ ดังนั้นการฟังมาก การคิดตาม การไต่ถาม และการบันทึก จะช่วยทำให้ท่านมีความกระตือรือร้นในการศึกษาหาความรู้อยู่ตลอดเวลา การศึกษาอ่านจากตำรามาก ๆ และการจดบันทึกเรื่องราวที่สำคัญที่เราสนใจไว้จะช่วยทำให้ท่านมีความรู้ดี นอกจากนี้ในการศึกษาพระเครื่อง ท่านผู้อ่านก็ควรจะศึกษาจากของจริงอยู่เสมอหมั่นไต่ถามผู้รู้ (ต้องเป็นผู้รู้จริง ผู้รู้มั่วไม่เอา) ควรจะไปดูการประกวดพระอยู่เสมอหากมีโอกาส เพื่อที่ท่านจะได้ดูว่าของแท้นั้นเป็นอย่างไร มีลักษณะเป็นแบบใด

จากหนังสือคเณศ์พร มิถุนายน 2540

โดยนิทธันต์ ติดตามตอนต่อไป

คุณสมบัติที่ดีที่นักพระเครื่องควรมี(ตอนที่2)

หลวงพ่อทวดเตารีดนวะโลหะ จากเว็บพระ

1. ความเป็นคนซื่อถือสัจจะ ความซื่อตรงพูดแต่ความจริงไม่เหลาะแหละเหลวไหล ละเว้นกายทุจริต วจีทุจริต และมโนทุจริต ความมีสัจจะจะช่วยให้คำพูดของท่านมีความน่าเชื่อถือ คำสัตย์ที่พูดเมื่อวันนี้ เดือนนี้ ปีนี้ อีก 10 ปี 20 ปีข้างหน้าก็เป็นคำพูดที่ว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย” การถือสัจจะทำให้ท่านเป็นที่เชื่อถือแก่พรรคพวกเพื่อนฝูง และคนทั่วไป

2. ทำบุญทำกุศล ตักบาตรทำทานปลดปล่อยชีวิตสัตว์อยู่เสมอ พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นคนมีใจบุญอยู่เสมอ การกระทำดังกล่าวจะช่วยทำให้ท่านมีจิตใจที่สบายปลอดโปร่งเพราะการช่วยเหลือผู้อื่นการปลดปล่อยชีวิตสัตว์ จะช่วยสร้างเสริมบารมีให้แก่ท่าน จะทำให้ท่านมีความปลอดภัยในที่ทุกสถานในกาลทุกเมื่อ (ด้วยอานิสงส์ดังกล่าว) และยิ่งมาผนวกกับพระเครื่องที่ท่านอาราธนาคุ้มครองก็ยิ่งมีพลานุภาพในการปกป้องคุ้มครองท่านอย่างแน่นหนา นอกจากนี้ควรที่จะหาเวลาฝึกสมาธิภาวนา แผ่เมตตาไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย พ่อแม่พี่น้องญาติสนิทมิตรสหายทั้งหลาย รวมทั้งตัวเราด้วย ของดี (พระเครื่อง) ที่เราปรารถนาอยากจะได้ก็จะมาหาเราหรือเราอาจจะได้มาโดยไม่ยากนัก

3. มีความสันโดษ มานะอดทน อดกลั้น และพยายามพากเพียร ทั้งในเรื่องของการทำมาหาเลี้ยงชีพในทางที่ชอบ เสาะแสวงหาพระเครื่องที่เราอยากได้ในทางที่ชอบ ไม่โลภอยากได้ของผู้อื่นโดยใช้วิธีการ (ให้ได้มา) ในทางทุจริตผิดทำนองคลองธรรม เช่นหลอกลวงเอาของปลอมไปแลกเปลี่ยน หรือเอาของ ๆ เขามาแล้วไม่ยอมจ่ายเงิน หรือจ่ายเงินไม่ครบ มีความพอใจในสิ่งที่ตนมี เมื่อได้มาก็รักษาอย่างดี เมื่อสูญเสียไปก็ไม่เสียใจตีโพยตีพายฟูมฟายไร้สติ เป็นคนสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตน เห็นอกเห็นใจผู้อื่นไม่เอารัดเอาเปรียบ เขาได้เราได้ สมน้ำสมเนื้อ น้ำฝนไหลมาน้ำท่าไหลไป

จากหนังสือคเณศ์พร มิถุนายน 2540

โดยนิทธันต์ ติดตามตอนต่อไป

คุณสมบัติที่ดีที่นักพระเครื่องควรมี

เหรียญกรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ 2480 จากเว็บพระ

     พระเครื่องถือเป็นวัตถุมงคลเป็นของสูงเป็นของที่ควรแก่การกราบไหว้อาราธนามาคุ้มครองตัว เป็นของดี ดังนั้นก็ควรที่จะอยู่กับคนดี คนไม่ดีไม่มีคุณธรรมของดีมักจะอยู่ด้วยไม่ได้ หรือหากอยู่ด้วยก็อาจจะอยู่ได้ไม่นาน วัตถุมงคลนั้นอาจจะมีอันเป็นไปเช่นแตกหัก ชำรุดหรือสูญหาย หากลองสังเกตหรือพิจารณาให้ดีท่านผู้อ่านจะเห็นด้วยว่าคำกล่าวดังกล่าวเป็นความจริง

     หากท่านผู้อ่านหรือท่านนักสะสมพระเครื่องทั้งหลายอยากให้พระเครื่องที่เป็นของดีอยู่กับท่านคุ้มครองท่านไปนานแสนนาน (ถ้าไม่นำไปขายหรือปล่อยเสียก่อน) ละก็ควรที่ท่าน (ผู้อาราธนาพระห้อยคอ) ควรจะมีคุณธรรมที่ดี ซึ่งมีปัจจัยพื้นฐานก็คือศีล 5 เป็นอย่างน้อย และควรจะมีคุณธรรมข้ออื่น ๆ เสริมเข้ามาอีกเพื่อเป็นบารมีส่งเสริมให้ของดีนั้นคุ้มครองและสนับสนุนท่านให้สูงส่งและก้าวหน้ายิ่งขึ้น และช่วยโน้มนำจิตใจของท่านให้ไปสู่หนทางที่ดีในชีวิต คุณธรรมดังกล่าวได้แก่

จากหนังสือคเณศ์พร มิถุนายน 2540

โดยนิทธันต์ ติดตามตอนต่อไป

ธัมมะวิตักกาอาลัย

   

ขอบคุณภาพจากเฟสบุค

     พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต (ธัมมะวิตักโกภิกขุ) ถือกำเนิดในตระกูลจินตยานนท์ ของพระนรราชภักดี (ตรอง จินตยานนท์) และนางนรราชภักดี (พุก จินตยานนท์) ท่านถือกำเนิดในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ตรงกับวันเสาร์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2440 วันนั้นเป็นวันมาฆบูชาอันเป็นวันสำคัญยิ่งทางพระพุทธศาสนา

     สำเร็จการศึกษาวิชารัฐศาสตร์บัณฑิตรุ่นแรกของมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์เมื่อ พ.ศ.2457 อายุเพียง 17 ปีเท่านั้น ถวายตัวเข้ารับราชการในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวจากตำแหน่งมหาดเล็กพิเศษแผนกกองตั้งเครื่อง จนถึงที่พระยานรรัตนราชมานิตด้วยอายุเพียง 25 ปี พ.ศ.2465 อีกสองปีต่อมาคือในปี พ.ศ.2467 ได้รับพระมหากรุณาธิคุณแต่งตั้งให้เป็นองคมนตรี
     ออกอุปสมบทถวายเป็นพระราชกุศลแก่เจ้าชีวิตของท่าน ณ พัทธสีมาวัดเทพศิรินทราวาส เมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2468 โดยในที่สุดได้ถวายชีวิตเป็นพุทธบูชาครองสมณะเพศอยู่จนมรณภาพเมื่อวันที่ 8 มกราคม 2514
     คุณธรรมที่ปรากฏต่อบุคคลทั่วไปคือ
     1. สัจจะ ถวายตัวบวชแล้วดำรงสมณะเพศจนตลอดชีวิตยึดมั่นในศีลทานภาวนาเป็นสรณะจนถึงวาระสุดท้าย
     2. ขันติ มีความอดทนอดกลั้นต่อกิเลสและเครื่องล่อหลอกทั้งปวงทั้งทางโลกและทางธรรมสละแม้คู่หมั้นและทรัพย์สมบัติทั้งปวงมิใยดี สละตำแหน่งและบำนาญทางโลก แม้จะโปรดเกล้าพระราชทานสมณะศักดิ์ก็ไม่ยอมรับ
     3. พูดอย่างใดทำอย่างนั้น ทุกคำพูดที่ท่านพูดท่านสอนแก่บุคคลทั่วไปท่านทำได้ตามนั้นทุกประการไม่ผิดพลาด และผู้ใดทำตามคำสอนของท่านก็ย่อมได้ผลเช่นเดียวกัน
     4. มุ่งแนวอริยะ ปฏิบัติอย่างแน่วแน่แนบแน่นและมั่นคง ยึดมั่นในศีล ทาน ภาวนา และแนวทางแห่งพระอรหันต์ตามแนวแห่งบูรพาจารย์แต่สมัยพุทธกาล
     ตามแนวสี่ประการที่ได้ยกมานี้ทุกคนที่เคยได้นมัสการได้ใกล้ชิดท่านจะเป็นผู้ยืนยันได้เป็นอย่างดี

นี่คือธัมมะวิตักโกที่แท้จริง
     ปีพุทธศักราช 2513 อันเป็นพรรษาสุดท้ายของพระคุณเจ้าในสมณะเพศได้มีช่างภาพผู้หนึ่งได้มาดักรอจะถ่ายภาพของท่านในระหว่างการทำวัตรในพระอุโบสถ และได้มารออยู่หลายครั้งแต่ไม่สบโอกาสสักครั้ง วันนั้นพระคุณเจ้าออกจากกุฏิของท่านมาทำวัตรแต่วันนี้แปลกกว่าทุกวันเพราะท่านถอดฟันปลอมของท่านออกหมดแล้วจึงไปทำวัตร
     เมื่อช่างภาพมากราบนมัสการขอถ่ายถาพพระคุณเจ้าก็อนุญาตแล้วกล่าวกับช่างภาพผู้นั้นเป็นปริศนาธรรมว่า "อนุญาตให้คุณถ่ายภาพได้จำไว้นะนี่คือธัมมะวิตักโกที่แท้จริง"
     ภาพนั้นช่างภาพได้ถ่ายทางด้านข้างของท่านโดยแสงธรรมชาติจึงเป็นภาพของพระคุณเจ้าท่านเจ้าคุณรัตนราชมานิตในลักษณะแห่งความชราภาพจนถึงที่สุดคำว่า นี่คือธัมมะวิตักโกที่แท้จริงของท่านเป็นปริศนาธรรมว่า
     "มนุษย์เรานั้นมีเกิดแก่เจ็บและตายเป็นของประจำตัวและนี่ก็คือสังขารที่แท้จริงของท่านที่ปราศจากฟันปลอมอันเป็นเครื่องช่วยขบเคี้ยวอาหาร เป็นสังขารที่เป็นชราและจะมรณะในไม่ช้านี้แล้ว"
     ภาพนี้จึงเป็นภาพปริศนาธรรมภาพแรกและภาพสุดท้ายของพระคุณเจ้าที่นับว่ามีอานุภาพมากที่สุดก็ว่าได้และกลายเป็นอมตะมาจนทุกวันนี้

จากหนังสือมหัศจรรย์ฉบับที่ 724 ขอขอบคุณมา ณ.ที่นี้