หลวงพ่อเขียนท่านฝากเงินของวัดไว้ที่มัคทายกวัด
เมื่อท่านก่อสร้างเสนาสนะแล้วก็เบิกเงินจากมัคทายก เพื่อจะไปให้ค่าวัสดุ
แต่มัคทายกได้เอาเงินนั้นไปให้เขากู้จนหมดและยังมาปฏิเสธหลวงพ่อว่าไม่ได้เก็บเงิน
เพราะหลวงพ่อไม่เคยฝากเงินไว้เลย หลวงพ่อเขียนจึงถามอีกครั้งหนึ่งว่า
“ข้าฝากเงินไว้หรือเปล่าถ้าเปล่าก็ให้ยืนยันมา”
“ไม่ได้ฝากเป็นพระเป็นเจ้าเที่ยวได้เอาความไม่ดีมาให้ชาวบ้านมันจะใช้ได้อย่างไรกัน”
“เออ เอาละ ใครก็ตามมันยักยอกเงินสร้างโบสถ์
วิหาร ศาลาการเปรียญ มันไม่เคยได้ดีมันมีแต่คลานขี้จมเยี่ยว
จะมาลอยจอยมะลึงต้องขอทานเขากินจนสิ้นชาติคน”
“เออกูจะคอยดูว่าเมื่อใดกูจะขอทาน”
เพียงหกเดือนต่อมาคนทั้งบ้านก็เกิดป่วยเป็นโรคริดสีดวงตารักษาจนหมดเงินก็ไม่หายในที่สุดตาก็บอด
หลานที่ออกมาก็ตาบอดข้างหนึ่งคนทั้งบ้านตาบอดคลานขี้คลานเยี่ยวอย่างน่าสงสาร
เงินก็หมด บ้านก็ต้องขายที่สุดก็ชวนกันออกขอทาน ก็ถูกรถชนตายหมดไม่มีเหลืออยู่ที่วังตะกูแม้แต่คนเดียวเรียกว่าฉิบหายทันตาเห็นเหมือนที่หลวงพ่อแช่งจริง
ๆ
จากหนังสือฤทธิ์อภิญญาจิตเกจิอาจารย์
โดยประเจียด คงศาสตรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น