เสียงเจ๊กเพียวคนอยู่ข้างวัดทองร้องถามหาหลวงพ่อทัพดังลั่น
“อาเณงเอ๊ยอาหลงโพ่อยู่หมายอั๊วมาหาจะมาเอาน้ำมง”
ลูกชายของแกป่วยกินข้าวไม่ได้มาหลายวัน
ต้มยาจีนหมดไปหลายเทียบก็ไม่มีผล
แกนึกขึ้นได้ว่าหลวงพ่อทัพเป็นหมอยาและอาคมกล้าจะได้ขอน้ำมนต์ไปให้ลูกชายกินจะได้หายจากโรค
“อยู่ที่โบสถ์โน่นแนะกำลังมุงหลังคามั้ง
เพราะบ่นว่าหลังคารั่ว”
เจ๊กเพียวหิ้วไหขนาดเล็กที่ภายในมีน้ำฝนติดมือมาที่โบสถ์
ตอนนั้นหลวงพ่อทัพกำลังมุงหลังคาโบสถ์ร่วมกับพระเณรเป็นโกลาหล
อาเจ๊กเพียวร้องตะโกนเรียกหลวงพ่อเสียงลั่น
“อาหลวงพ่อคัก อั๊วมาขอน้ำมง
ลูกอั๊วมันไม่สบายอั๊วจะเอาไปให้มันกิน หลวงพ่อทัพได้ยินเข้าก็จึงค่อย ๆ เลื่อนตัวมาที่ริมหลังคาโบสถ์แล้วร้องบอกเจ๊กเพียวว่า
“เองเปิดปากไหข้าจะทำน้ำมนต์ให้”
หลวงพ่อทัพจ้องดูปากไหน้ำมนต์สักครู่ก็เป่าลมปราณลงมาปากก็ร้องบอกว่าเพี้ยงดีแล้วเอาไปได้
ข้ากำลังยุ่ง เจ๊กเพียวละไปจากโบสถ์ด้วยความขุ่นมัว มีอย่างที่ไหนขอน้ำมนต์เพียงชะโงกหน้ามามองเป่าเพียงชะโงกหน้ามามองเป่าเพี้ยงแล้วบอกว่าเสร็จ
มันแกล้งกันชัด ๆ ไม่ลำบากจริงไม่มาหรอกวะหนอยแน่ขี้เกียจฉิกหายกูไม่นับถือแล้ว
ว่าแล้วเจ๊กเพียวก็ยกไหน้ำมนต์ทุ่มลงบนถนนอย่างโกธรแค้น
“เป๊ง คลุก ๆ”
ไหไม่แตกยังไม่หายแค้นเปิดฝาไหแล้วเทน้ำมนต์ทิ้งน้ำมนต์กลับแข็งเต็มปากไห
ไม่หยดลงมาสักหยด เขย่าจนหน้าแดงน้ำก็ไม่ออกมา เสียงเจ๊กเพียวร้องเอะอะกลับมาที่โบสถ์
“กำเสี่ยฮ้อ
อาหลงพ่อเอาไหทุ่มไหก็ไม่แตกเอาน้ำมนต์เททิ้งมันก็ไม่ออก เก่งฉิกหายเลย
อั๊วยอมเกียเอ๊ยกัว”
จากหนังสือฤทธิ์อภิญญาจิตเกจิอาจารย์
โดยประเจียด คงศาสตรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น